Ann Longrée over vrijzinnig jeugdatelier, Mechelen, jeugdwerking, Gust Bal, niet-confessionele zedenleer, leerkracht, lentefeest, Brussel en Feest Vrijzinnige Jeugd

Ann Longrée: Het Jeugdatelier is begonnen in de jaren 1968-1969. Op dat ogenblik was er in het schooltje op de Koningin Astridlaan één lokaal dat ze mochten gebruiken. Maurice Christiaens en Gust Bal waren samen de trekkers en kwamen met het idee om jongeren op een andere manier met ervaringen in contact te brengen en zelf aan de slag te laten gaan. Dat is daar x aantal jaren geweest, dan zijn we verhuisd naar de Augustijnenstraat, naar de Merodestraat, naar de Spiegelstraat.

Annette Grootjans: En dan was het de stille dood.

Ann Longrée: De eerste periode hadden we het geluk – misschien is het een ongeluk – dat de studenten leerkracht lager onderwijs ook buiten het onderwijscircuit stage moesten lopen. De woensdagnamiddagen waren daar eigenlijk ideaal voor. Zij bouwden dan iets op en de creatieve inwerking en de cursussen die we volgden bij Gust Bal waren op dat moment wel serieus een insteek. Dat is altijd uitgebouwd met eerst Stef, dan Bob Engels en Liliane als hoofdmonitoren. Daarna heb ik het overgenomen. Dat was zo eigenlijk het verloop, maar we kregen geen volwassen begeleiders meer. We zaten op dat moment nog met twee volwassenen boven de 18 op dat ogenblik en de rest was allemaal 15-, 16-jarigen. Zo is het enorm moeilijk om iets draaiende te houden. Want eens er op donderdag een toets was, was het al direct van “Ai, oei, ik moet rapper weg, ik kom later…” Dan zijn we met de leerkrachten zedenleer – dat was in 1999 zoiets zeker? Tussen 1995 en…?

Annette Grootjans: Ja, er is een hele tijd niks geweest.

Ann Longrée: Ja, dan hebben we de leerkrachten zedenleer bijeengebracht en gezegd “oké”, want zij waren vragende partij. Sindsdien hebben we vijf activiteiten per jaar die we proberen te organiseren volgens de leeftijdscategorieën en vol te houden, dat lukt vrij behoorlijk. Ook door en dankzij het enthousiasme van die leerkrachten, want zonder hen heb je geen platform, die briefjes geraken dan nergens. Die kinderen komen ook, omdat de juf komt. Vorige zaterdag had ik 65 kinderen van het eerste studiejaar vanuit de Mechelse scholen, die hun lentefeest gedaan hadden. Met de juffen zijn die dan mee naar Brussel getrokken. Dat was een namiddag, maar voor die mannen is dat “wow, met de juf, en dit gedaan en dat gedaan”. Dat is een start van zes jaar, daarna heb je het feest van de vrijzinnige jeugd en intussen kunnen zij die activiteiten meedoen. De leerkrachten kiezen de activiteiten, waardoor ze deze ook kunnen gebruiken in hun lessen. Daardoor kunnen ze ook terugrefereren naar wat ze hebben gezien.