Donald Buyze over misviering, Kortrijk, kerk en priester

Donald Buyze: Van mij was dat tamelijk… Dat was in mijn misdienaarcarrière, trouwens ook op het einde van mijn misdienaarcarrière, want die dag is het fout gelopen. Ik moest voor de eerste keer een trouwmis dienen. Mijn opa, Pol Buyze, draaide elk jaar in de winter de koorden samen met Danny, mijn neef, en mij: een driekleurkoord. Dat was dan voor de misdienaars en die moesten dan gedurende dat jaar daarmee de koppeltjes stroppen als ze uit de kerk gingen, al dan niet zingend. Zij moesten dan geld geven. Het was zo’n gebruik. Ik weet niet of dat dat nu nog zo is. Op een zeker moment was ik ook van dienst en ik moest mijn eigen touw vastnemen, samen met mijn vriend, collega en misdienaar. Dat was iemand uit onze buurt die trouwde en die gaf overvloedig. Ik weet nog het bedrag: 1517 Belgische franken. Wij zagen al de frank- of de dollartekens in onze ogen. Het was elk 700 en zoveel — wij hadden dat al uitgerekend — en daar bleef welgeteld 20 frank van over voor ons. Dan heb ik gezien: “Ja, daar gaat het over in de kerk.” Dat was voor mij, los van alle religieuze overwegingen, toch al een teken: “Ja, het zit eigenlijk niet goed met die kerk.” Dat was in de jaren 1960.