Donald Buyze en Rosa De Borger over Vrijzinnig Ontmoetingscentrum, Humanistisch Verbond, Kortrijk en de CVP

Rosa De Borger: Ik ben nooit geëngageerd geweest eigenlijk. Ik ben altijd lid geweest van een viertal vrijzinnige verenigingen, trouwe bezoekster van het VOC, enz., maar ik ben eigenlijk nooit geëngageerd geweest. Ja, ik ben een keer tien jaar secretaris van het HV geweest, maar dat was omdat de voorzitter dat vroeg en omdat er geen andere kandidaten waren, heb ik dat gedaan, terwijl mij dat eigenlijk niet ligt mij. Ik ben niet strijdvaardig, maar ik weet dat anderen wel hard gevochten hebben voor die vrijzinnige organisaties en hier voor het VOC of VC.

Donald Buyze: Ik heb ooit eens geprobeerd om het uiteen te zetten in een artikel: de katholieke impact en dan de vrijzinnigheid daarnaast. Dat is een tijdje geleden: ik kan niet meer juist zeggen wanneer dat het was. Je had toen te maken met een soort katholieke octopus: de katholieke zuil die zo machtig was. Men sprak toen in die tijd over de CVP-staat — dat was in de jaren 1980-1990, denk ik, de periode van Tindemans. En dat was ook zo: het katholicisme was overal. Alle klinieken waren praktisch katholiek, alle scholen waren vrij katholiek. Ja, heel het leven werd bepaald door de katholieke gemeenschap. Wij vrijzinnigen voelden ons daar toen in feite heel eng bij.