Guy Bottu over jezuïet, moreel consulent en gevangenis

Guy Bottu: Ik ben vele jaren moreel consulent geweest in Leuven. De aalmoezenier van de katholieken was een jezuïet. Ik heb nooit zo’n goede vriend gehad. We konden discussiëren op identiek hetzelfde niveau. Hij geloofde ook niet zoals een katholiek zou moeten geloven. Eén van de voorwaarden om een gevangene vrij te krijgen, is dat hij woonst en werk moet hebben. Wij, als vrijzinnigen, waren toen duidelijk nog veel minder georganiseerd dan nu. Het huisvandeMens bestond niet. Ik kon heel erg moeilijk terugvallen op een achterban. Wanneer ik een gevangene had die zijn straf had uitgezeten na 25 jaar bijvoorbeeld, had die persoon geen familie of kennissen. Begin dan maar werk te zoeken voor die man. Ik vroeg dat gewoon aan mijn collega-aalmoezenier en die zorgde daarvoor. Wij gingen samen één, twee, drie, vier trappisten drinken en discussieerden over filosofie. Hij was eigenlijk quasi altijd 100, 90 procent met mij akkoord. Het enige wat mij opviel was dat hij bijzonder onderlegd was in filosofie en dat hij ongelooflijk veel dingen kende. Ik heb heel erg veel van hem geleerd. We waren de beste vrienden. Het was een jezuïet.