Monica De Coninck over beroepsonderwijs, jeugdwerk, lerarenopleiding, OCMW, opleiding moraalwetenschap en hoofddoeken

Monica De Coninck: Ik heb veel lesgegeven in het beroepsonderwijs, in het technisch onderwijs en een paar jaar in het ASO.
Daar heb ik veel geleerd. Ik ben dan bijna zes jaar gedetacheerd geweest naar het jeugdwerk. Daar heb ik me heel sterk beziggehouden met uitwisselingen tussen jongeren. In dat kader heb ik cursussen gevolgd in het jongerencentrum van de Raad van Europa in Straatsburg: het eerste jaar als deelnemer en dan vier, vijf jaar na elkaar als één van de vier mensen in het leadershipteam. Het team begeleidt die tweewekelijkse cursus. Als deelnemer word je sterk geconfronteerd met het intercultureel leren, met het in contact komen met andere culturen. Je wordt je echter ook bewust van hoe gekleurd je eigen kijk op de wereld is. Ik ben er eigenlijk twee jaar zwaar van onder de indruk geweest. Ik had het gevoel dat ik een levensbeschouwing had opgebouwd en ik was daar redelijk zeker van, maar door de confrontatie begon ik aan alles te twijfelen. Eigenlijk had ik geen houvast meer. Geleidelijk aan heb ik daar terug mijn weg in gevonden; in die zin dat iedereen een bepaalde kijk op de wereld heeft, maar dat je je daar voortdurend bewust van moet zijn. Je moet voor een stuk proberen van buiten jezelf naar jezelf te kijken, naar je eigen handelen. Ik heb er veel rond geleerd.
Als ik OCMW-voorzitter geworden ben… In een OCMW heb je comités waar je eigenlijk in dialoog gaat met je klanten. In Antwerpen heb je ongeveer 178 nationaliteiten, culturen en levensbeschouwingen; nog veel meer dus. Je ziet al die mensen passeren. De combinatie van mijn opleiding in Moraalwetenschappen met het intercultureel leren was precies de goede achtergrond om daarmee om te gaan.
In de volgende periode, in 2006, ben ik bijkomend schepen geworden van diversiteit. Dat vond ik heel boeiend: het verhaal rond hoofddoeken, de gemeenschappelijke sokkel in een democratie… Wat moet iedereen op zijn minst respecteren en in welke mate kun je dan de verscheidenheid uitbouwen? De discussie is er dan terug – want ik ben ook een sterke feministe geweest, dolle mina enzo - rond man en vrouw in onze maatschappij en rond de scheiding tussen kerk en staat. In Antwerpen gaat het dan ook over de moskee en alle andere vormen. Het is altijd zoeken naar compromissen zoeken. Vanuit die discussies, je ervaring en je opleiding kan je toch wel een inbreng doen.