Freddy Mortier over wijsbegeerte, UGent, Jaap Kruithof, Etienne Vermeersch, Leo Apostel, Hugo Van den Enden, Wim Distelmans, euthanasie, Jan D’Hondt, Hector De Bruyne en protestantisme

Jimmy Koppen (interviewer): U bent eveneens aan de universiteit van Gent terechtgekomen, bij Moraalwetenschappen, eveneens bij die fameuze professor Jaap Kruithof?

Freddy Mortier: Ja, maar ik heb geen Moraalwetenschappen gestudeerd, ik heb Wijsbegeerte gestudeerd. Dat was iets waarvan mijn vader liever had dat ik het niet deed. Ik moest Wiskunde doen. Ik heb hem gezegd: “Ja, het is goed. Ik heb me ingeschreven voor Wiskunde.” Ik had me echter ingeschreven voor Filosofie. Hij heeft dan na een paar maanden vastgesteld dat ik toch bijzonder weinig met die formules bezig was. Toen heb ik hem gezegd: “Pa, ik heb eigenlijk wat anders gekozen.” Toen zei hij: “Je moet het maar weten. Het is uw leven dat je aan het kapotmaken bent.” Op die manier ben ik bij Kruithof terechtgekomen.

Ik heb wel heel uitdrukkelijk voor Kruithof gekozen. Toen ik in de humaniora zat, was ik eigenlijk al gefascineerd door filosofie. Ik heb toen Schopenhauer, Bertrand Russell… gelezen. Feuerbach had ik al gelezen. Ik was eigenlijk al met die zaken bezig van in de humaniora. Ik had een aantal keren interviews gelezen met zowel Vermeersch als met Kruithof. Van Kruithof had ik ook al “Eticologie” gelezen, nog vóór dat ik naar de unief getrokken ben. Ik vond dat zeer fascinerende figuren en ik wou daar echt bij zitten. Dat was ook het geval voor Apostel trouwens. Dat was iemand die toen heel vaak in de media kwam.  Je had drie fantastische mensen, waarvoor ik heel expliciet gekozen had: “Daarom wil ik naar Gent gaan.” Mensen hebben geprobeerd om me elders te krijgen, maar ik wou naar Gent gaan. Daar heb ik natuurlijk toen ook Hugo Van den Ende leren kennen. Het is toch wel zeer aanzienlijk wat hij toen met Distelmans heeft gedaan voor euthanasie. Men vergeet hem vaak een beetje, omdat hij nu al een tijd overleden is en doordat hij wat minder dan Etienne Vermeersch nu, in de media kwam. Zijn invloed op de euthanasiewetgeving, indirect en direct, is enorm groot geweest. Dat was dus het kwartet waarmee ik in aanraking kwam. Dat waren allemaal vrijzinnigen. De minister stond een paar jaar daarvoor stil bij alle vrijzinnigen in Gent, die er op een rare manier gekomen waren, bijvoorbeeld de voorganger van Kruithof en gedoodverfde opvolger van De Bruyne. Hij was ooit nog de minister van Koloniën geweest. Zijn opvolger is in zijn bad verdronken, waardoor men plots met het probleem zat van de vervanging van De  Bruyne. Uiteindelijk heeft Jan Dhondt, de vrijzinnige historicus, gezegd dat hij een idee had: “We gaan Kruithof daar inzetten.” Zo is er daar een vrijzinnige gekomen, terwijl De Bruyne eigenlijk een CVP’er was. Dat was eigenlijk een christen. De minister die toen nog de benoemingen deed, heeft toen gedacht dat men er nog iemand moest bijzetten; een gelovige om dat toen te compenseren. Hij heeft toen Rudolf Boehm uit het Husserlarchief in Leuven weggehaald en vanuit het idee dat het in Leuven allemaal katholieken zijn. We gaan hem daarbij zetten. De minister had blijkbaar nooit gehoord over protestanten, want Boehm kwam wel degelijk uit een protestantse omgeving en niet uit een rooms-katholieke omgeving. Boehm is in Gent aangekomen. Hij is nog zes maand gelovig gebleven en daarna was hij ook vrijzinnig.